Aanleiding voor de presentatie is de aankoop van Hetty Huismans Baselines (1974), een sleutelstuk uit het oeuvre van de kunstenaar. De serie bladen laat de kern van Huismans kunstpraktijk zien, waarin ze met het medium keramiek experimenteert. Baselines is een belangrijke aanvulling op de andere werken van Huisman in de collectie van het museum.
Relatie met keramiek
Begin jaren zestig studeert Huisman aan de Staatliche Ingenieurs- und Werkschule für Keramik in het Duitse Höhr-Grenzhausen, waar ze technisch onderzoek doet naar keramische chemische processen en vuurvaste materialen. Ze richt zich op de verbranding van aarde: het droog en hard bakken van natte klei. Een reis naar de Amerikaanse Westkust in 1966 brengt haar in contact met kunstenaars die het beperkte beeld van keramiek als gebruiksvoorwerp aan de kaak stellen. In 1968 voegt Huisman ‘CeragenetiCs’ toe aan haar naam, een combinatie van ‘Ceramics’, het Engelse woord voor keramiek, en ‘genetica’, om haar innige relatie met keramiek te markeren.
Scheikundige experimenten
Huisman gaat een conceptueel, haast scheikundig experiment aan met keramiek. Ze breekt af, ontleedt en haalt uit elkaar om met de gevonden basiselementen weer nieuw werk te maken door op te bouwen, samen te stellen en compositie te maken. Deze analytische benadering zie je terug in Baselines, dat gebaseerd is op een sculptuur die ze in 1970 maakte: Uppies or Downies – No Comment, No. 1. Ze ontleedt de basismaterialen ervan – grafiet, lood, aluminium en keramiek – en verwerkt deze tot vier series van zes bladen. In een andere serie, Graph and Graphite – No. 4 (1975), noteert Huisman stapsgewijs het effect van steeds hogere oventemperaturen op het bakken van klei.