Barthel Bruyn de oude schildert dit portret van Margaretha von Mochau een jaar na haar huwelijk in 1523 met Gerhard von Westerburg. Het schilderij is deel van een tweeluik. Op het rechterpaneel, dat zich bevindt in de Compton Verney Collection in Engeland, staat Gerhard von Westerburg. Margaretha is afgebeeld op 26-jarige leeftijd, zoals rechtsboven is aangegeven. De anjer die ze in haar hand houdt, symboliseert pure liefde. Ze biedt de bloem aan Gerhard aan. Aan de achterkant van het portret is een vanitas-stilleven geschilderd, dat verwijst naar de vergankelijkheid van het leven (‘vanitas’ betekent ‘vergankelijkheid’, ‘vruchteloosheid’). De schedel staat symbool voor de sterfelijkheid, de smeulende kaars voor de vluchtigheid van al het aardse. De Latijnse spreuk sluit hierbij aan: ‘Alles vergaat door de dood, de dood is het einde der dingen’. Het vanitas-stilleven is letterlijk en figuurlijk de keerzijde van het bruidsportret: het toont het sterfelijke tegenover het aardse.
De vrouw op dit schilderij stond lang bekend als Gertraude von Leutz. In het voorjaar van 2021 ontdekten onderzoekers in een raadsbesluit van 1524 uit Frankfurt dat niet zij, maar Margaretha von Mochau de echtgenote van Gerhard von Westerburg was.
