Desolaat kustlandschap
Félix Vallotton vindt de inspiratie voor dit werk in de Noord-Franse kustplaats Honfleur, waar hij een huis bezit en waar hij regelmatig de vakantie doorbrengt. Maar de kunstenaar laat het pittoreske stadje zelf links liggen en schildert een desolaat, door weer en wind geteisterd kustlandschap.
Zwaarmoedige sfeer
De wat zwaarmoedige sfeer is kenmerkend voor Vallottons werk, met de dreigende regenlucht en de donkere, bijna als versteende silhouetten geschilderde bomenrij. Het licht dat door de opening in de lucht breekt, valt fel op de bovenste rand van de bijna turquoise visnetten, die over stokken hangen te drogen, en op een deel van de weg, waarop twee eenzame figuurtjes lopen.
Los van letterlijke navolging
Het schilderij is een treffende verbeelding van Vallotons streven naar een schilderkunst die losstaat van elke letterlijke navolging van de natuur. Hij wil landschappen maken ‘louter op grond van de emotie de ze bij me hebben opgeroepen, een paar suggestieve lijnen, een of twee uitgelezen details, zonder angstvallig vast te houden aan tijdstip of lichtval’.