Provocerend
Piero Manzoni verzet zich fel tegen de heersende tradities in de kunst en wijst elke vorm van symboliek, expressie of representatie af. Deze radicale visie weet hij op een provocerende manier uit te dragen. Zo exposeert en verkoopt hij, tegen de waarde van hun gewicht in goud, zijn uitwerpselen. Of hij plaatst een omgekeerde sokkel in het landschap, waardoor de wereld als een kunstwerk wordt gepresenteerd.
Een wit vlak
In 1957 ontstaan de eerste Achromes: in porseleinaarde gedrenkte, geplooide doeken, die vervolgens wit worden geschilderd. Ze pretenderen niet meer te zijn dan wit geschilderd materiaal met een summiere ordening. ‘Het is geen voorwerp dat associaties oproept, geen mooi ding, geen gevoel, geen symbool of wat dan ook: een wit vlak dat een wit vlak is, beter nog, dat is, en dat is alles: te zijn.’
Wolken
Tegen het einde van zijn korte leven maakt Manzoni een reeks Achromes met lange, wollige pluizen van glaswol. Deze werken worden ook wel Nuages (wolken) genoemd. Ze hebben dezelfde neutraliteit als zijn vroegere Achromes. Het materiaal is hier echter niet meer geordend en laat alleen de karakteristieke eigenschappen ervan zien: een hoeveelheid wit golvend glaswol.