Franz West, Proforma

West is op zoek naar interactie tussen object en publiek. Hij nodigt de bezoekers uit om zijn speelse sculpturen aan te raken, vast te houden, een stukje te dragen of erop te gaan zitten. Deze zogenoemde passtücke bestaan uit afgedankte voorwerpen die de kunstenaar heeft omhuld met gips, papiermarché of kunststof waardoor ze onbeduidend organisch van vorm zijn geworden – en de bezoeker er zelf allerlei vormen in kan zien. Zo heeft de recensie van de tentoonstelling in NRC Handelsblad als kop: ‘Wandelen met een appelbeignet’. Sommige objecten zijn nog letterlijk draagbaar, als kledingstuk of sieraad, andere zijn juist heel ongemakkelijk om te tillen, waardoor de drager zijn bewegingen moet aanpassen. West omschrijft deze sculpturen daarom als ‘gematerialiseerde gedachten of neuroses’.

In de opstelling staan ook zeven zuilen, die door naakte mensen rondgedragen dienen te worden, zoals ook op de uitnodiging voor de opening te zien is. Op de wand staat vermeld dat wie daar interesse in heeft zich kan melden bij de receptie.

In de Van Goghgalerij worden een aantal van zijn meubelsculpturen geplaatst. Ze bestaan uit fragiele metalen frames, afkomstig van afgedankte meubelstukken, bekleed met stoffen en tapijten die door collega-kunstenaars zijn gemaakt. De recent aangekochte installatie Clamp is ook in de tentoonstelling te zien. Het is een herbouw van zijn atelier dat hij bewoonde samen met zijn broer die zelfmoord pleegde. De originele vloer van het atelier is onderdeel van de installatie.

Bij de tentoonstelling, die al te zien was in Oostenrijk en Zwitserland, en na Otterlo doorreist naar Tsjechië en Polen, verschijnt een Duitstalige catalogus.