Living Art; On the Edge of Europe

Deze zomer heeft het museum aandacht voor kunstenaars uit landen in Oost-Europa die na de Tweede Wereldoorlog onder de heerschappij van de Sovjet Unie vielen. In deze periode was het contact met kunstenaars uit deze regio door de politieke situatie in die landen erg moeilijk, waardoor zij geïsoleerd raakten van de artistieke ontwikkelingen die plaatsvonden in het westen.

In de tentoonstelling Living Art; On the Edge of Europe wordt het werk van verschillende voorlopers van de ontwikkelingen in de Oost-Europese kunst uit de jaren ’60 en ’70 getoond. Destijds kregen zij niet de artistieke erkenning die ze verdienden, maar zijn nu weer klaar om die positie te heroveren.

Zij hebben allemaal belangrijke en vooruitstrevende werken gemaakt die parallellen tonen met de werken die in dezelfde periode in West-Europa zijn gemaakt. Kunstenaars waren in deze tijd meer bezig met het proces dan met het eindproduct en uitte zich in performances, conceptuele kunst en Land-art. Maar hoewel deze praktijken in West Europa werden gezien als nieuwe ontwikkelingen binnen een bestaand kunstklimaat, werden ze in Oost-Europa bestempeld als onofficiële kunstvormen.

In elk land waren weer andere restricties waarmee de kunstenaars moesten leven en werken. In de gelijknamige catalogus worden daarom 3 gebieden onderscheiden; Polen, voormalig Tsjechoslowakije en voormalig Joegoslavië. In deze tentoonstelling zijn werken opgenomen van de kunstenaars; Attila Csernik, Katalin Ladik, Slavko Matković en Bálint Szombathy van De Bosch + Bosch groep uit Servië en Montenegro, Stano Filko uit Slowakije, Marijan Jevšovar, Julije Knifer, Ivan Kožarić, Dimitrije Bašičević Mangelos en Josip Vaništa van De Gorgona groep uit Kroatië, Edward Krasiński uit Polen, Naško Križnar, Milenko Matanović, David Nez, Marko Pogačnik en Andraž Šalamun van De OHO groep uit Slovenië en Goran Trbuljak uit Kroatië.

Het is de taak van het museum, om de ideeën en creativiteit van de marge, een plek te bieden in het centrum, aldus Van Straaten. De relevantie van de Oost Europese kunst uit de jaren ’60 en ’70 wordt getoond in de vorm van installaties, publicaties, films, foto’s, reconstructies van performances en site-specific werken. Waarbij foto’s van de kunstwerken in hun oorspronkelijke context, het uitgangspunt zijn voor de uiteindelijke vorm van de tentoonstelling.