De mens in beweging
Alberto Giacometti is vooral bekend en geliefd vanwege zijn lange, dunne mensfiguren in brons. Naar eigen zeggen laat hij zich in deze serie beelden uit de jaren 1945-1960 leiden door de indrukken die hij opdoet van de zich haastende mensen in de grote stad. Hij is gefascineerd door de mens in beweging, die hij ziet als ‘een opeenvolging van momenten van stilstand’.
IJl en gereduceerd
Deze Lopende man II heeft nauwelijks volume. Alles aan hem is ijl en gereduceerd, niet alleen de extreem dunne romp, armen en benen, maar ook het uiterst kleine hoofd. De gebalde handen en de vreemde klompvoeten, die lijken vast te kleven aan de grond, zijn in vergelijking met de rest van de figuur abnormaal groot. De man helt voorover, op weg naar een onbekend doel.
Ontdekkingstocht
De uitgemergelde figuren zijn vaak uitgelegd als een uitdrukking van de bestaansangst en de fundamentele eenzaamheid van de mens. Toch is dat niet Giacometti’s bedoeling. Hij wordt bij het maken van deze beelden wellicht gedreven door het besef van de nietigheid van de mens, maar ze zijn voor hem toch vooral een ontdekkingstocht naar het beeld van de mens in de ruimte.