Kunstenaarsgroep Nul
Samen met Jan Schoonhoven, Jan Henderikse en Henk Peeters richt Armando in 1960 de kunstenaarsgroep Nul op, die streeft naar een zo objectief mogelijke registratie van de werkelijkheid. De Nul-kunstenaars verwerpen het emotionele, expressieve, spontane en subjectieve van bijvoorbeeld Cobra. Ze willen een nieuwe kunst maken die voor iedereen begrijpelijk is en gebruiken alledaagse, industrieel geproduceerde materialen.
Herhaling en ready-made
Armando’s Nul-werken bestaan uit montages van bouten, prikkeldraad en metalen platen in een beperkt aantal kleuren: rood, zwart en wit. Hij werkt graag in reeksen en maakt gretig gebruik van principes als herhaling en ready-made. ‘Mijn werk moest hard en zakelijk zijn. Het ging om het aanvaarden van de werkelijkheid, […] die an sich al zo interessant was dat je er nauwelijks iets aan hoefde toe te voegen’, aldus Armando in 1989.
Gedichten
Zo ook in zijn poëzie. Armando publiceert in het literaire avant-garde tijdschrift Gard Sivik in de jaren 1958-1964 gedichten. Het zijn fragmenten of flarden van gesprekken die hij op straat of reizend met de trein opvangt en noteert. Voor deze literaire ready-made’s eigent hij zich, net als voor zijn beeldende Nul-werken, kleine stukjes werkelijkheid toe en presenteert ze zonder interpretatie.