Bij het grote publiek is de Bulgaars-Amerikaanse kunstenaar Christo (1935) met name bekend om zijn grootschalige projecten als het inpakken van de Pont Neuf in Parijs (1985) en de Reichstag in Berlijn (1971/1995). Met simpele handelingen als het inpakken van voorwerpen en gebouwen, het stapelen van objecten en het ophangen van gordijnen in het landschap, verandert en intensiveert hij ons kijken naar de alledaagse werkelijkheid. Deze tot de verbeelding sprekende installaties zijn een consequente voortzetting van zijn ‘inpak-kunst’, waarvan Empaquetage (1961) een vroeg voorbeeld is.
Running Fence: de documentaire
In 1973 ontwerpt Christo Running Fence, een 40 kilometer lang en 5,5 meter hoog gordijn in Californië. Zoals veel van zijn projecten laat Christo de realisatie van zijn Running fence op film vastleggen door Albert en David Maysles. De documentaire toont het moeizame en langdurige proces van 42 maanden waarin landeigenaren, overheden en andere belanghebbenden moeten worden overtuigd. En ook het feest als het project uiteindelijk af is, is gefilmd.
Het resultaat is even sensationeel als van korte duur: het witte gordijn hangt maar veertien dagen, van 10 tot 24 september 1976, in de heuvels ten noorden van San Francisco. Daarna zijn alle sporen weer uit het landschap gewist en de gebruikte materialen – 200.000 m2 nylon stof, 2.050 stalen palen en 145 kilometer staalkabel – gedoneerd aan de gemeenschap.
Double show window
Christo wil afhankelijk kunnen werken en accepteert daarom geen enkele vorm van sponsoring. Hij financiert zijn projecten door de verkoop van tekeningen, collages, schaalmodellen, publicaties en oplagen. Zo brengt hij in 1972 een editie uit van Double show window om Running fence te financieren. De Double show window uit 1965 in de collectie van het Kröller-Müller Museum is hier een voorloper van en is uniek.