Matt Mullican

Mullican houdt zich bezig met het ontwikkelen van een model voor een imaginaire wereld. Een persoonlijk universum, met eigen regels en wetten. Door middel van hypnose probeert hij ‘een denkbare, niet fysieke wereld op te roepen als contrapunt tot de wereld zoals we die in het dagelijks leven ervaren’, schrijft Van Straaten.

Dit universum is de vorm gaan aannemen van ‘een stad van de hersenen’. Deze ‘stad’ wordt in de tentoonstelling verbeeld in plattegronden die op grote posters, tekeningen in lichtbakken of in ruimtelijke vormen worden gepresenteerd. Ook de zeer persoonlijke en emotionele vroege werken, waaruit zijn latere, veel meer rationele en conceptuele werken voortkomen, maken deel uit van de tentoonstelling.

Sinds de jaren 80 gebruikt Mullican ook de computer om zijn imaginaire werkelijkheid virtueel zichtbaar te maken. Deze techniek is dan nog behoorlijk ontoegankelijk. Maar Digital Editions uit Hollywood stelt machines voor zijn project ter beschikking. In samenwerking creëert hij The computer project, een vroeg digitaal kunstwerk, dat bestaat uit een virtuele omgeving van 6 bij 3 kilometer.

Mede naar aanleiding van de tentoonstelling verschijnt in 1992 een monografie over de kunstenaar met bijdragen van verschillende auteurs. Conservator Marianne Brouwer vergelijkt in haar essay de opgave die Mullican zichzelf heeft gegeven met ‘de werken van Hercules’.