Licht en schaduw
Shadow catchers hangt aan de muur en bestaat uit niet meer dan een paar dunne houten balkjes en wat stroken jute. Beide materialen zijn ‘puur’ toegepast en doen waar ze ‘van nature’ geschikt voor zijn. Hout is kan iets dragen, jute is flexibel en kan hangen en bovendien licht weren of temperen. Met de poëtische titel Shadow catchers, schaduwvangers, – Flanagan is een groot liefhebber van vrije poëzie – maakt Flanagan duidelijk waar het in dit werk om gaat: om zijn onderzoek naar de oneindige mogelijkheden van licht en schaduw.
Vrijheid van materiaal
In May 2 onderzoekt Flanagan de grens tussen twee- en driedimensionaal. Door de lappen jute aan de bovenkant stevig tegen elkaar aan te klemmen, maakt hij het werk zo plat mogelijk. Maar dan mag de stof vrij hangen en vallen zoals ze wil. De verschillende stukken jute zijn gekleurd en samengevoegd tot een compositie van kleur en vlak, als in een schilderij. Dit wordt nog versterkt door de lat aan de bovenkant van het werk, het touwtje waarmee het aan de muur hangt, en de suggestieve titel May 2. Maar de vrijheid die het materiaal heeft, de mogelijkheid om te krimpen of op te krullen, maakt het werk tot wat het is: een momentopname uit een doorgaand onderzoek van een beeldhouwer. Misschien wel een momentopname van de uitkomst op 2 mei 1976.
Geregisseerd toeval
De Plants, stevige knollen waaruit een taps toelopende stengel groeit, lijken spontaan uit de grond te komen. Ze zijn het product van Flanagans interesse in ‘kneedbare’ materialen. Met de naaimachine maakt hij stoffen vormen, die hij vult met zand of gips. Vervolgens kijkt hij hoe de materialen met elkaar een eigen vorm aannemen en een ‘natuurlijk’ evenwicht vinden. Het toeval speelt hierbij een rol, maar dit wordt door Flanagan bewust geregisseerd.
Inspiratie door vakmanschap
De Coil pots danken hun naam aan wat ze zijn: met de hand geknede lange slierten klei die worden opgerold tot een pot. Het volgnummer en de gewichtsaanduiding van elke pot wijzen nog eens extra op het object zelf, het maakproces en het materiaal. Flanagan houdt zich van meet af aan ver van ‘officiële’ beeldhouwersmaterialen en laat zich liever inspireren door het vakmanschap van de ambachtsman. Voor de Coil pots doet hij kennis op van het gebruik van zegelaarde [clay bole], gesso (een soort gips) en van de bijbehorende middeleeuwse receptuur. Maar deze oude materialen en technieken gebruikt hij dan wel op zijn geheel eigen, ongebruikelijke manier.
Galerie Art & Project
Barry Flanagan is lang verbonden aan de prestigieuze galerie Art & Project (1968-2001). In 2013 schenkt Adriaan van Ravesteijn (1938-2015), voormalig galeriehouder van Art & Project, ruim tweehonderd kunstwerken aan het Kröller-Müller Museum. De werken in deze presentatie zijn afkomstig uit deze schenking en uit de collectie van het Kröller-Müller Museum.