Helene Müller wordt op 11 februari 1869 geboren in het Duitse Horst, niet ver van de stad Essen, als derde kind van Emilie Neese en de vermogende industrieel Wilhelm Müller. In 1876 verhuist het gezin naar Düsseldorf, waar vader Wilhelm samen met zijn zwager Hugo Neese het ijzererts- en steenkolenbedrijf Wm H. Müller & Co opricht. Het bedrijf is al snel redelijk succesvol en binnen enkele jaren openen ze filialen in onder meer Antwerpen, Luik, Ruhrort, Londen, New York en Rotterdam.

Helene komt in haar jeugd nog nauwelijks in aanraking met de kunsten, haar ouders zijn daarin niet speciaal geïnteresseerd. Ze is een leergierig meisje en al vroeg in haar leven op zoek naar zingeving. Op 14-jarige leeftijd maakt ze, op de ‘Höhere Töchterschule’ in Düsseldorf, kennis met het gedachtegoed van verlichte schrijvers en filosofen als Lessing, Goethe, Schiller en vooral Spinoza. Hierdoor geïnspireerd zal ze op latere leeftijd haar eigen levensmotto formuleren: ‘Spiritus et Materia Unum’ – ‘geest en materie zijn één’.

In 1888 trouwt Helene met de Nederlander Anton Kröller, die in 1883 bij het bedrijf van haar vader is komen werken. Het echtpaar vestigt zich in Rotterdam, waar Anton de leiding heeft over het filiaal van Müller & Co. Wanneer Helenes vader in 1889 plotseling overlijdt, wordt Anton op 27-jarige leeftijd directeur van de gehele firma. Helene en Anton krijgen 4 kinderen, Helene (junior), Toon, Wim en Bob. Ze verhuizen naar een woning aan het deftige Haringvliet.

In 1895 neemt Müller & Co de Nederlandse Stoomboot Maatschappij over, die vanuit Rotterdam en Amsterdam lijndiensten onderhoudt met Londen. De succesvolle lijn wordt door Anton omgedoopt tot de Batavier-lijn, vernoemd naar het eerste schip van de NsBm. De 2 nieuwe schepen worden de Batavier II en III genoemd. De schepen zijn herkenbaar aan de schoorstenen waar op een brede rode band afgezoomd met witte biezen een grote witte hoofdletter ‘M’ van ‘Müller’ prijkt.